Meester Siereveld van de lagere school kon mooie krullen zetten. Altijd in het rood. De krul is dat teken dat je naast je invultekst of rekensom kreeg als het goed was. Zelf gebruik ik de krul ook als ik iets af heb van mijn to-do-list. Kennelijk zit de nostalgie van de krul nog zo in me, dat ik die niet heb vervangen voor het vinkje. Voor dat vinkje zijn er een heleboel verschilllende emoji’s, maar voor de krul is er niets. Waarom eigenlijk niet?
De goedkeuringskrul, krul of krulletje is een symbool dat gebruikt wordt om aan te geven dat iets goedgekeurd of gezien is, zoals op school of om te laten zien dat iemand akkoord is met een bepaalde paragraaf. De krul kwam, waarschijnlijk met de opkomst van de bureaucratie, op in Nederland in de 19e eeuw. Dat past ook wel bij onze volksaard. Vermoedelijk ontstond het als een snel geschreven ‘g’, voor ‘goed’ of ‘gezien’. Buiten het Koninkrijk der Nederlanden en de voormalige Nederlandse kolonieën zoals Indonesië en Suriname komt de krul als teken van goedkeuring nauwelijks voor. In andere landen gebruikt men een vinkje.
De krul is dus een snel geschreven ‘g’. Best logisch. Maar dat de krul dus typisch Nederlands is, heb ik me nooit gerealiseerd. Vandaar geen emoji dus. En het verschil met het vinkje? Dat is een snel geschreven ‘v’. En dat komt van het Latijnse woord vidit, wat ‘heeft gezien’ betekent. Dan hou ik het toch mooi bij mijn krul. Want de dingen op mijn to-do-list moet ik niet zien, maar er ook echt iets mee doen. En hoewel de Engelsen de krul niet kennen als symbool of gebruik, hebben er wel een prachtige benaming voor: a flourish of approval. Dit komt dicht bij het gevoel dat ik bij de krul heb. Daar steekt het vinkje maar karig bij af.