Gestorven ontwerpers van tijdloos design

bankMartin Visser, de ontwerper van de slaapbank BR02 uit 1958, is niet meer. Hij overleed op 23 oktober jl. op 87-jarige leeftijd. Als meubelontwerper had Martin Visser een grote naam. Zijn strakke slaapbank is al ruim een halve eeuw een verkoopsucces. Vorig jaar werd de slaapbank nog genomineerd voor Het mooiste ontwerp van Nederland, een prijsvraag van Trouw.

Als persoonlijk bezitter van deze slaapbank heb ik me wat meer verdiept in de geschiedenis van het ontwerp. De genomineerde slaapbank vond men in de wedstrijd van het mooiste ontwerp van Nederland een uitstekend voorbeeld van de visie van Visser. Een functioneel en praktisch meubel. Met een simpele handeling maak je namelijk van de bank een comfortabel bed. Ideaal voor de kleine, naoorlogse woningen. De strakke, eenvoudige lijnen doen denken aan een polderlandschap. De BR02 is ook het meest kenmerkende product van de meubelfirma Spectrum uit Bergeijk. Deze bank, met rond buisframe, ademt nog de sfeer van de jaren vijftig uit, toen initiatieven als het keurmerk Goed Wonen een sobere en functioneel ingerichte woonomgeving propageerde. De bank is sindsdien altijd in productie gebleven. In 1988 is de losse armlegger BA02 aan de bank toegevoegd. De slaapbank is nog steeds ongekend populair. Zelfs tweedehands betaal je er nog wel zo’n duizend euro voor. Visser zei in 2002 tegen het Eindhovens Dagblad: “Eigenlijk is het beste én het slechtse ontwerp dat ik heb gemaakt, want het is maar een beetje een mager ding, toch? Dat klinkt natuurlijk een beetje dwaas, want ik heb uitgerekend dat er sinds 1960 elke dag een BR02 is verkocht”.

Nog een ontwerp dat genomineerd was voor Het mooiste ontwerp van Nederland was de Orange Slice van de Fransman Pierre Paulin, gemaakt voor de firma Artifort. Het Limburgse Artifort wilde eind jaren vijftig moderniseren. Het bedrijf kreeg het namelijk maar niet voor elkaar het keurmerk Goed Wonen binnen te halen. Om de collectie te verjongen werd de Nederlandse ontwerper Kho Liang Ie aangesteld. Hij ontwierp zelf meubels, maar haalde ook grote buitenlandse designers binnen. Pierre Paulin (1927) is verantwoordelijk voor een hele serie Artifort-klassiekers: Ribbon, Tongue, Butterfly en Mushroom. De Orange Slice stamt uit 1960. De stoel bestaat uit twee identieke schelpen. Paulin vond dat een fauteuil “de zitter moet beschermen”. De ontwerpen van Paulin bleken in de jaren negentig weer enorm populair te worden. En nu, bijna vijftig jaar na dato, zijn de stoelen nog steeds gewild. Ze roepen herinneringen op aan de jaren zestig, maar zijn toch niet gedateerd. Pierre Paulin overleed op 13 juni 2009.

Gratis volgens Anderson

Chris Anderson, hoofdredacteur van Wired en bekend van zijn boek The Long Tail heeft een nieuw boek: Free, the future of radical price. Ik had al met veel plezier zijn bestseller The Long Tail gelezen, waarin Chris Anderson toont hoe de verkoop via internet nichemarkten creeert en consumenten een ongekende grote keuze aan producten kan bieden. In Free onderbouwt Anderson zijn stelling dat Gratis een uitstekende marketingstrategie is om producten of diensten aan te bieden en toch winst te maken.

De kosten om zaken op internet te produceren en te verdelen zijn nihil. Of een website nu één bezoeker per dag trekt of een miljoen, de kosten blijven vrijwel gelijk. Dat betekent dat je nu kunt experimenteren door het één gratis weg te geven in de hoop het ander er door te kunnen verkopen. De traditionele economie kan op geen enkele manier wedijveren met de bandbreedte, de verwerkingssnelheid en de opslagruimte van internet.

Chris Anderson laat in Free zien hoe Gratis in het belang kan zijn van zowel consument als bedrijf. Een mooi voorbeeld hiervan is het initiatief van Monty Python. Ze waren het beu dat al hun filmpjes maar door jan en alleman op YouTube werden gezet, vaak in slechte kwaliteit. De tegenactie was om veel meer fimpjes en in veel betere kwaliteit op YouTube te zetten, met daarnaast een link naar de DVD’s van Monty Python. En wat bleek? De bezoekers klikten heel vaak na het bekijken van de gratis filmpjes door om de DVD’s te bestellen. Gratis werkte dus. Ik heb wederom zeer genoten van de ongekend vernieuwende ideeën van Chris Anderson.

Meer informatie van Chris Anderson

Kun je bloggen, blog dan mee

Bloggen was voor anderen dacht ik. Tot ik meer en meer met web 2.0 te maken kreeg en ook steeds meer zin kreeg om zelf met deze materie aan de slag te gaan. En bloggen hoort daar bij.

Allereerst was daar de uitdaging om WordPress op de server van mijn host geïnstalleerd te krijgen. Maar met behulp van contentgirl Xaviera en haar uitleg op de site http://www.contentgirls.nl bleek het een fluitje van een cent. Of het aan de uitleg of aan de eenvoud van WordPress lag, laat ik in het midden.

Natuurlijk wilde ik ook nog een aardig thema, maar dat had meer voeten in de aarde dan het installeren van WordPress. Allereerst was daar de enorme lijst aan thema’s en welke kies je daar dan uit? Ik heb er zelfs meerdere gehad, waaronder “Color Paper” en “Threat to Creativity”, voordat mijn uiteindelijk keuze viel “Mimbo 3.0”. Deze laatste is een prachtig magazine-like thema dat aan al mijn voorwaarden voldeed. Zo wilde ik bijvoorbeeld een rustige indeling met een duidelijk hoofdartikel en een samenvatting van de andere berichten. Maar ook wilde ik beeldmateriaal en kleur. En natuurlijk moesten de berichten in duidelijke categorieën ingedeeld kunnen worden. Maar wat doe je met al die knoppen en boodschappen die in het Engels zijn? Natuurlijk wilde ik dat ook allemaal op mijn manier en in mijn bewoordingen aangepast hebben. Bestand voor bestand moest ik doorploeteren op zoek naar zinnetjes die vertaald moesten worden. En nog vind ik af en toe een verdwaald Engels woordje. Maar toen dat eindelijk allemaal was ingesteld kon het blogavontuur beginnen.

Bloggen dus, maar waarover? Ook daar had ik al vanaf het begin een duidelijk beeld bij. Ik wilde het hebben over web 2.0 en sociale media in het algemeen. Hoe gebruik je bepaalde middelen, hoe zet je het op, wat is er allemaal te koop. Maar ook wilde ik het hebben over andere dingen die mij interesseren, zoals films, muziek en design. En uiteraard dingen die mij inspireren. Mijn blog zou mijn eigen naslagwerk worden van dingen die mijn aandacht hebben. Boek- en filmverslagen hoeven niet langer meer in een onderste la van een bureautje terecht te komen, maar kunnen online beschikbaar zijn. Voor anderen, maar in de eerste plaats voor mezelf. Mijn online hersenpan.