Vandaag staat in de NRC een interview met Henk die in de inleiding wordt geïntroduceerd als een extreem duurzaam levende 67-jarige, die zelf zegt geen zonderling te willen zijn.
Wat jammer toch dat mensen die bewust leven nog steeds worden neergezet als bijzonder, raar of zelfs afwijkend. Ook al heeft Henk het zelf gezegd, de krant meent toch die uitspraak heel dicht te moeten plaatsen bij de mededeling dat Henk extreem duurzaam leeft.
En hoezo extreem duurzaam? Hij heeft geen wasdroger, geen waterkoker en geen vaatwasmachine. En hij raapt afval op en doet alles op de fiets. Dat zijn toch dingen die meer mensen zouden moeten doen? En ook al doen. Dus zo extreem is dat niet eens. Gewoon een doener.
Je eten garen in een hooikist om gas te besparen is wel nieuw voor mij. Al klinkt het als iets van vroeger, waar m.i. niets mis mee is. Ik vind dat inventief, net zoiets als hoe ik vroeger rijst kookte op de camping: voortijdig het gas uitdraaien en de rijst in het hete water verder laten garen.
Ook dat Henk al sinds 2012 een Persoonlijk Duurzaam Jaarverslag uitbrengt, vind ik prijzens- en benijdenswaardig. Het jaarverslag is te bekijken op triodos.nl. Daarin somt hij op hoeveel tassen met oud papier en karton hij dat jaar heeft weggebracht, hoeveel enveloppen hij opnieuw heeft gebruikt, hoeveel flessen water hij uit de regenton tapte om de wc door te spoelen en hoeveel blikjes en plastic flesjes hij sinds 2003 van straat heeft opgeraapt.
Oei, dat hij al die dingen doet voor het milieu, vind ik supergoed. Maar dat hij dan al die zakken, flesjes en blikjes turft, maakt hem in mijn ogen toch wél een beetje een zonderling. Sorry Henk.