Tori Amos in de open lucht

Op woensdag 21 juli 2010 trad Tori Amos op in het openluchttheater Caprera in Bloemendaal. Er hing regen in de lucht, maar we hielden het droog. En wat een prachtige feeërieke locatie voor een optreden van Tori Amos. De combinatie kon bijna niet beter. En wat een verschijning is ze toch. In een lange rode jurk hipte ze onstuimig op haar pianokruk van haar vleugel en dan weer naar het keyboard. Een vrouw alleen op het podium, maar geen moment saai.

Tori opent verrassend met Flying Dutchman en vertelt ons dat ze een fan van oranje is. En dat is dan ook gelijk het laatste dat ze zegt. Ze kondigt geen nummers aan of af. Maar dat deert ons niet, want we komen voor haar zang . En voor haar pianospel. Ze wisselt het spelen op haar Bösendorfer af met het spelen op een keyboard en soms bespeelt ze ze zelfs tegelijk. Gedurende de eerste helft krijgen we vooral de Tori-klassiekers te horen, zoals Concertina, Silent All These Years, Leather, Spark en Caught A Lite Sneeze. En wat een heerlijke versie van Lovesong van The Cure. Maar ook genoten we van de prachtige nummers Carbon, Northern Lad, Bouncing Off Clouds en Secret Spell. In het laatste nummer  liet ze zelfs een stukje Turn Turn Turn van de The Byrds horen. En ze sloot af met Space Dog en Hey Jupiter. Prachtig! Dit sprookje had van mij nog wel wat langer mogen duren…

Bekijk hier de hele setlist.

Flapbag van Fatboy

Flapbag

Vandaag ontving ik mijn met de Optimel-actie bij elkaar gespaarde Flapbag van Fatboy. Fatboy is vooral bekend van de zitzakken, maar heeft ook rugzakken en tassen.

De tas heeft een hele stevige ondergrond, waardoor de spullen die je onderin hebt zitten niet verfrommeld raken. Leuk detail is de grote flap aan de voorkant van de tas die geïnspireerd is op flap van een sportschoen. Het is een stoere tas wat vooral komt door de riem die van hetzelfde materiaal is gemaakt als een autogordel. Grote gespen maken het beeld compleet.

Steeds vaker zie je in de mode of design het gebruik van toepassingen uit andere werelden terug. Denk bijvoorbeeld aan het gebruik van ritsen uit de duikerswereld, veiligheidsgordels en parachutegespen, maar ook echte schoenzolen die fungeren als bodem van de nieuwe tassen van Fatboy.

Eternal sunshine of the spotless mind

“How happy is the blameless Vestal’s lot! / The world forgetting, by the world forgot / Eternal sunshine of the spotless mind! / Each pray’r accepted, and each wish resign” (Alexander Pope).

Ik ben een fan van Kate Winslet, maar geen voorstander van de films van Jim Carrey. Tot mijn verbazing was ik echter vrijwel direct ontroerd door de wijze waarop Jim Carrey de hoofdpersoon van deze film, Joel Barish, vertolkte. Een zeer aangename verrassing.

Eind oktober vorig jaar zond Canvas de film Eternal Sunshine of the Spotless Mind uit. Een film uit 2004 geschreven door Charlie Kaufman, onder regie van Michel Gondry en in de hoofdrollen Jim Carrey en Kate Winslet.

Het verhaal gaat over Joel Barish die merkt dat zijn vroegere vriendin, Clementine Kruczynski (Kate Winslet), alle herinneringen aan hem en hun relatie uit haar geheugen heeft laten wissen. Joel is gekwetst en wanhopig en gaat naar dezelfde dokter om op zijn beurt zijn herinneringen aan Clementine uit te laten wissen. Maar met het wissen van alle minder prettige herinneringen, verdwijnen ook de fijne herinneringen. Joel merkt gaande het “rebooting”-proces dat hij die herinneringen helemaal niet kwijt wil. In zijn onderbewuste vlucht hij met Clementine weg om het proces een halt toe te roepen. De film is prachtig door de wijze waarop heden en verleden en bewustzijn en onderbewustzijn door elkaar gevlochten zijn.

eternal_sunshinePersoonlijk vind ik de scene waarin ze samen op het ijs liggen het mooist. Dan zegt Joel dat hij dan het gelukkigst van alle momenten is. Pure romantiek.

Het verhaal van Eternal Sunshine of the Spotless Mind is geschreven door Charlie Kaufman, de man die eerder al de scripts schreef voor onder meer Being John Malkovich en Adaptation. Regisseur Michel Gondry was al bekend van videoclips voor onder andere Massive Attack en Björk, en weet op sublieme wijze de surrealistische werkelijkheid van Kaufman vorm te geven. De film is een ode aan de herinneringen – de mooie, maar ook de pijnlijke.

Bekijk de trailer op YouTube “http://www.youtube.com/watch?v=1GiLxkDK8sI