Ik was nog heel jong toen de nummers van Joan Armatrading via de kamer van mijn zus tot mij kwamen. Later werd ik zelf liefhebber, maar nog nooit zag ik haar live. Woendag 10 maart 2010 was het dan eindelijk zo ver. Ik stond zelfs een paar meter van Joan vandaan, in de grote zaal van de Boerderij in Zoetermeer. Deze zaal is, zoals een Engelse bezoeker opmerkte, erg klein voor een groot artiest als Joan Armatrading, maar juist daarom zo fijn en intiem. Het was genieten.
Na het voorprogramma van de singersongwriter Lisbee (ook een ontdekking) liet Joan flinke tijd op zich wachten. Voordat haar vele gitaren gestemd waren, was het al ruim na 21.oo uur toen ze dan eindelijk onder luid applaus en wat verlegen het podium opstapte. Geheel in het zwart gekleed en haar lange, ontkroeste haar gedeeltelijk voor haar ogen dook ze in haar gitaar en trapte af met een fenomenale versie van Show Some Emotion. Bij de eerste klanken ging er een gejuich van herkenning door de zaal. Na dit nummer volgde het langgerekte Something’s Gotta Blow van haar CD Into the Blues uit 2007. Ook speelde ze de bekende nummer Love and Affection en All the way from America. Het nummer Tall in de Saddle werd door het publiek goed meegezongen, evenals het hoogtepunt van de avond The Weakness in Me. Het publiek bleef minutenlang voor dit nummer applaudiseren. Dit ontlokte Joan de uitspraak dat ze zo’n applaus ook wel voor de nummers van haar nieuwe album This Charming life wilde krijgen. Deze nieuwe nummers gingen een beetje aan mij voorbij. Veelal waren dit wat ruigere gitaarnummers. Het nummer Best Dress On was geen hoogtepunt qua tekst, maar bleek toch aanstekelijk genoeg om het publiek luidkeels mee te laten zingen.
Bij de toegiften liet Joan de gitaren voor wat ze waren en kwam ze wat meer in contact met haar publiek. Ze zong tijdens de toegift de nummers Me Myself I, Willow en Drop the Pilot.
Meer Joan? Bekijk haar website www.joanarmatrading.com.